We zien in de praktijk dat scholen de invoering op verschillende manieren aanpakken.

De eerste is de ‘project voor project’-aanpak. Een heel normale werkwijze, ook binnen het Worldschool Network! Kies het onderzoekprogramma dat de school het beste past, en kijk daarna of je nog meer wilt. In het beste geval zijn de gekozen projecten exempels van een beleidslijn van de school, zodat samenhang ontstaat in het toewerken naar hoge doelen.

De tweede strategie is de ‘docent voor docent’-aanpak. In dat geval begint de school met projecten die door één of enkele docenten worden gedragen, en hoopt men dat succes tot meer betrokkenheid van andere docenten zal leiden. Ook dit gebeurt binnen het Worldschool Network. Met als duidelijk nadeel dat er maar één docent ziek hoeft te worden of de hele samenwerking valt in duigen. Niettemin is het een normale invoeringsstrategie.

In de derde aanpak heeft de school een beleid voor het ontwikkelen van een doorgaande lijn voor het doen van onderzoek. In de beste geval is het beleid niet alleen een papieren voornemen, maar ademt de school als het ware de behoefte aan het verbeteren van de onderzoekvaardigheid van leerlingen. Op technasia (maar zeker niet alleen daar!!!) die in het netwerk meedoen is dat bijvoorbeeld het geval.